ویروس های هفت تیرکش عمو سام! - تنها پیامک

به گزارش، مطالعه روی پرونده سنگین دولت ایالات متحده در این زمینه را، ضروری می کند. ظاهراً استفاده از عوامل بیماری زا برای ضربه زدن به طرف مقابل، قدمتی طولانی و به عمر تاریخ بشر دارد، اما در دوره معاصر، نخستین بار آلمانی ها در جنگ جهانی اول، اسب ها و حیوانات آلوده به کک طاعون دار را به سمت نیرو های نظامی جبهه مقابل خود فرستادند. ژاپنی ها هم، از اوایل دهه 1930، کار بر روی عوامل بیماری زا و تولید سلاح های بیولوژیک را در دستور کار خود قرار دادند و مطالعات آن ها، مبنایی شد برای فعالیت های آمریکایی ها در این زمینه.

ماهیت جدید سلاح های بیولوژیک

دولت ایالات متحده به صورت غیررسمی از سال 1942 و به صورت رسمی از 1945، به عرصه تولید سلاح های بیولوژیک پا گذاشت. آمریکایی ها ابتدا در فکر تولید سلاح های جنگی با ماهیت بیولوژیک بودند؛ کاری که طبق گزارش دکتر استفان ریدل در پایگاه اطلاع رسانی PMC (کتابخانه ملی پزشکی ایالات متحده)، ابتدا در فورت دیتریک مریلند آغاز شد و بعدها، دامنه آن در دیگر مراکز مطالعاتی گسترش یافت. اما با شتاب دریافت جنگ سرد و پرهیز از رودررویی آشکار دو ابرقدرت، موضوع سلاح های بیولوژیک ماهیت جدید پیدا کرد؛ حمله های گسترده نامحسوس برای از پا درآوردن حریف، بدون آن که دست جانی در جنایت عیان باشد.

فاش شدن یک سند محرمانه

موضوع تعرض بیولوژیک با رویکرد جدید در سال 1948 و طی یک سند محرمانه، در پنتاگون مطرح شد. گلوبال ریسرچ، یک پایگاه خبری - تحلیلی معتبر در کِبِک کانادا، در چند گزارش مبسوط، به بررسی اسناد مربوط به این اقدامات پرداخته است؛ اسنادی که ظاهراً مشمول مرور زمان شده و در اختیار پژوهشگران قرار گرفته اند. در یکی از این سند ها می خوانیم: حمله با یک بمب یا اسلحه بی تردید یک حمله عمدی تلقی می شود. اما اگر یک بیماری فراگیر در شهری پرجمعیت شایع شود، به هیچ وجه این امکان وجود ندارد که فکر کنند کسی حمله ای انجام داده است. با مقدار اندکی از عامل بیماری زا، بخش قابل توجهی از مردم این شهر در مناطق انتخابی مورد هدف واقع شده، یا جان خود را از دست می دهند یا ناتوان می شوند. در واقع، هدف اصلی حملات بیولوژیک آمریکایی ها، از بین بردن منابع انسانی و به تبع آن، ضربه زدن به دیگر کانون های قدرت در کشور های مختلف است.

ابعاد هجوم جدید

اما هجوم بیولوژیک آمریکایی ها، قرار نیست تنها منابع انسانی را هدف قرار دهد. جفری. اس. کی، نویسنده پایگاه گلوبال ریسرچ، در گزارش ماه فوریه سال 2018 خود، به تفصیل موضوع حملات بیولوژیک آمریکا را به کره شاقتصادی بررسی می کند؛ این حملات، فقط شهروندان کره شاقتصادی را هدف قرار نمی داد؛ بخش مهمی از آن ها، زیرساخت های عمده کشاورزی پیونگ یانگ را هدف قرار داده بود تا اقتصاد فئودالی کره شاقتصادی را ریشه کن کند. جولیان ریِل، نویسنده روزنامه تلگراف، چاپ لندن، در ستون مورخ 10 ژوئن 2010 خود، گزارشی تفصیلی از شواهد موجود درباره حملات بیولوژیک آمریکایی ها به کره شاقتصادی ارائه و نشان داد که این حملات، چه تأثیر وخیمی بر اقتصاد و بهداشت کره شاقتصادی داشته است. او فاش کرد که ابعاد برنامه های ترور بیولوژیک آمریکایی ها، بسیار گسترده تر از آن چیزی است که به نظر می رسد.

سرمایه گذاری های شوم

افزون بر این موارد، گزارش های دیگری هم در دست است که نشان می دهد آمریکایی ها در دهه 1960 و در زمان وزارت دفاع رابرت مک نامارا، دست کم 150 برنامه تسلیحات بیولوژیک را طراحی و اجرا کرده اند که بخشی از دستاورد های آن در ویتنام مورد استفاده قرار گرفت. ایالات متحده، پس از تصویب پروتکل منع گسترش سلاح های بیولوژیک، در اواخر دهه 1960، حاضر به امضای آن نشد و کار الحاق به این پروتکل را تا 1975 کش داد. اما حتی پس از امضای پروتکل نیز، آمریکایی ها به صورت گسترده اقدامات خود در این زمینه را ادامه دادند. گزارش گلوبال ریسرچ نشان می دهد که ارتش ایالات متحده، در دهه 1980، سالانه 100 میلیون دلار برای مطالعه بر روی حملات بیولوژیک و امکان انجام آن ها، دریافت می کرده است. نکته جالب توجه این جاست که مطالعات مذکور، روی نمونه های انسانی هم انجام می گرفت و افزون بر تعدادی از شهروندان ایالات متحده، افرادی از ممالک دیگر نیز، برای آزمایش، به صورت ناآگاهانه، انتخاب می شدند. نمونه ای از این اقدامات را می توان در ماجرای شیوع تب زرد در چین شرقی بررسی کرد.

مهندسی آدمکشی در قرن 21

از سال 2000 به بعد و همزمان با فعالیت های جنگ طلبانه جرج بوش پسر، پروژه بازسازی دفاعی آمریکا، کار روی حملات بیولوژیک توسط دولت این کشور را یک گام دیگر به جلو برد؛ آن ها در این برنامه تصریح کرده بودند: اشکال پیشرفته جنگ بیولوژیک که می تواند انواع ژن ها را هدف قرار دهد، این امکان را فراهم می آورد که جنگ بیولوژیک را به یک ابزار سیاسی مفید تبدیل کند. به این ترتیب، آمریکایی ها نشان دادند که مانند دیگر موارد، اصولاً به هیچ یک از پروتکل های بین المللی پایبند نیستند. در طراحی های قرن 21، حملات بیولوژیک برای ایالات متحده، حکم یک ابزار سیاسی را دارد که می تواند مرز های اقتصادی و فرهنگی را هم، مورد حمله قرار دهد.

منبع: خراسان