کشف هزاران استخوان مرموز قورباغه در یک خانه باستانی - تنها پیامک

به گزارش خبرنگاران، محققان در جریان حفاری این سایت، بیش از 700 کیلو گرم استخوان قورباغه و برخی دو زیستان دیگر همچون وزغ را یافتند که به خوبی نشان می دهد چه تعداد از این جانور در این مکان وجود داشته است. این استخوان ها در یک کانال به طول 14 متر یافت شدند که ضلع غربی خانه عصر آهن را مشخص می کرد. این خانه نیز خود از اواسط عصر آهن و به طور مشخص تر از 400 قبل از میلاد تا دهه های اولیه میلادی، مورد استفاده قرار گرفته است.

اگرچه یافتن استخوان دوزیستانی مانند قورباغه در طول کاوش های باستان شناسی امری غیرعادی نیست، اما کشف چنین حجمی از استخوان قورباغه در یک مکان کوچک، اتفاقی کاملاً نادر محسوب می شود. این ماجرا وقتی عجیب تر می شود که باستان شناسان می گویند هیچ شواهدی از استفاده غذایی از این موجودات در محل و اطراف آن پیدا نشده و خود استخوان ها نیز هیچ آثاری از پخت و پز ندارند بنابراین به قطعیت می توان گفت که تجمع این همه استخوان در یک مکان، هیچ ارتباطی با برنامه غذایی انسان های ساکن در منطقه ندارد. این موضوع سبب مناقشه میان باستان شناسان بر سر چرایی وجود این همه استخوان قورباغه، شده است.

برخی از باستان شناسان می گویند اگرچه شواهدی از پخته شدن قورباغه ها وجود ندارد، اما ممکن است انسان های آن عصر آن ها را آب پز کرده باشند. با این همه، دیگر باستان شناسان باز تأکید می کنند که این استخوان ها آثار مصرف غذایی از سوی انسان از جمله بریدن تکه های مختلف یا چیز هایی شبیه به این ندارند. برخی دیگر از دانشمندان مدعی شدند که این قورباغه ها ممکن است از سوی جانوران دیگر خورده شده باشند، اما دیگران نیز پاسخ می دهند بقایای استخوان ها هیچ اثری از منقار پرندگان یا حتی هضم را نشان نمی دهد.

اما اگر قورباغه های ماقبل تاریخ طعمه نبودند، آیا می توانستند شکارچیانی باشند که بنا به دلایل خاصی به این نقطه جذب شده اند؟ باستان شناسان در نزدیکی خانه عصر آهن که استخوان های قورباغه در آن کشف شد، دانه های زغال شده ای پیدا کردند. به نظر می رسد که مردم ساکن این شهرک باستانی، محصولات کشاورزی را فرآوری می کردند، فعالیتی که منجر به جذب آفات می شد. این آفات ممکن است شامل سوسک ها و شته هایی باشد که قورباغه ها به خوردن آن ها معروف هستند. حضور آن ها ممکن است، حداقل تا حدی، توضیح دهد که چرا قورباغه های زیادی در این حوالی پدیدار شدند.

برخی دیگر می گویند که این قورباغه ها احتمالا برای تولید مثل در این آبگیر جمع شده و سپس بنا به دلایل آب و هوایی در آن گرفتار شدند. برخی دیگر نیز می گویند این تلفات بسیار زیاد شاید ناشی از یک بیماری خاص بوده است. در دهه 1980، قورباغه های بریتانیا به شدت تحت تأثیر ویروس رانا قرار گرفتند. یک بیماری مشابه نیز ممکن است جمعیت دوزیستان در بار هیل تحت تأثیر قرار داده باشد. دکتر ویکی اونز، باستان شناس ارشد در سایت MOLA می گوید: این یک یافته عجیب و پیچیده است. ما هنوز نمی دانیم که چرا این همه قورباغه در این مکان جمع شده و سپس بدون اینکه هیچ ردی از خود بجای بگذارند، از میان رفته اند.

منبع: heritagedaily

ترجمه: مصطفی جرفی-خبرنگاران