نظر منتقدان در خصوص فیلم رشته ها؛ یک درام خوش ساخت در افتتاحیه جشنواره ونیز 2020 - تنها پیامک

با ما همراه باشید و با تور ایتالیا ارزان از به بهترین کشور اروپا سفر کنیم و در شهرهای ونیز، فلورانس و رم بگردیم و بناهای تاریخی این کشور تاریخی را از نزدیک ببینیم.

طی یک دهه اخیر همواره فیلم هایی غیر ایتالیایی به عنوان آثار آغازین جشنواره ونیز انتخاب شده اند. اما سال جاری ایتالیایی ها فیلمی از سینمای خودشان را برای افتتاحیه ونیز انتخاب نموده اند. رشته ها به کارگردانی دانیله لوکتی فیلم درامی پیرامون طلاق و خانواده است که برخی منتقدین آن را پسر عموی اروپایی داستان ازدواج به کارگردانی نوا بامباک می دانند.

رشته ها بر اساس رمانی از دومنیکو استارنونه ساخته شده است و داستان آن در دهه 1980 میلادی و شهر ناپل ایتالیا می گذرد. آلدو و وندا دو شخصیت اصلی داستان هستند که قصد دارند از یکدیگر جدا شوند، اما مسئولیت های اجتماعی و عاطفی آن ها در قبال دو فرزند کم سن وسال شان سبب می گردد از این تصمیم صرف نظر نمایند، اما چنین پیوند هایی باعث نمی گردد رابطه پرتنش این زن و مرد به شکل مطلوبی ادامه بیابد. آلبا رورواکر، جووانا متزوجورنو، لوییجی لوکاشیو، سیلویو اورلاندو و لیندا کاریدی بازیگران اصلی این فیلم هستند.

• روز نخست جشنواره ونیز با سیب ها؛ یک صدای جدید در سینمای یونان

خلاصه نقدهای فیلم رشته ها در جشنواره ونیز 2020

• ورایتی / گای لوج

فیلم جدید لوکتی بیش از اینکه شبیه فیلم قبلی این کارگردان یعنی زندگی ما باشد، لحن و ساختاری شبیه به برادرم تنها فرزند است دارد. بازیگران سرشناس و بین المللی مانند جوانا متزوجورنو و آلیچه رورواکر در رشته ها ایفای نقش نموده اند و به همین خاطر احساسات عمیق شخصیت های فیلم به خوبی تصویرگری و بیان می شوند. در این فیلم از زبان شخصیت ها می شنویم که در یک زندگی مشترک همه چیز عشق نیست و پای وفاداری هم در میان است. اما شخصیت ها و خصوصا آلدو همواره با این پرسش روبرو هستند که در قبال این کشمش های عاطفی و اجتماعی چه کاری باید انجام دهند؟ رشته ها یک فیلم جذاب درباره طلاق است که ما را تا حدودی به دنیای ذهنی هر دو شخصیت می برد، اما این فیلم قادر نیست نوع نگاه و ذهنیت شخصیت هایش را به طور کامل ترسیم کند. اگرچه فیلم به درستی برخی از جزئیات زندگی را به تصویر می کشد، اما برخی صحنه های آن تکراری می شوند و در نقاط اوج ریشه ها خیلی تاثیرگذار نیست.

• گاردین / زان بروکس
• 3 ستاره از 5 ستاره

رشته ها را می توان پسر عموی داستان ازدواج دانست. فیلمی اوپایی که به سراغ فروپاشی یک خانواده از طبقه متوسط ایتالیا می رود. لوکتی در این فیلم نشان می دهد ضعف و انفعال در زندگی زوج ها را به چه نقاطی می رساند. داستان خانوادگی فیلم بین رم و ناپل جابه جا می گردد و کشمکش های یک زوج با فرزندانشان را نشان می دهد. فیلم در نمایش برخی صحنه های حساس و مهم مشکل دارد، اما در مجموع رشته ها ارزش وقت گذاشتن دارد.

• هالیوود ریپورتر / دبورا یانگ

زوج جوان فیلم که در ابتدا به یکدیگر قول می دهند ازدواج شان را برای همواره حفظ نمایند، در گذر سال ها تنها لاشه نیمه جانی از آن رابطه مطلوب ابتدایی برایشان باقی می ماند. درک فیلم از روابط و مسائل یک زن و شوهر کاملا معتبر و پویا است و تصویری درست از آن ها در لحظه شکست نمایش می دهد. وندا (آلبا رورواکر) وقتی متوجه خیانت همسرش می گردد، به خاطر نگرانی هایش از تاثیرات طلاق بر فرزندانش تصمیم عجیبی می گیرد که جهت داستان را تغییر می دهد. در سرانجام بندی فیلم آلدو و وندای سالخورده را می بینیم و فیلم این حرف را بیان می نماید که اگر آن ها باهم می ماندند سرنوشت بهتری در انتظارشان بود.

• سینما اروپا / مارتا بالاگا

همانند سال گذشته و فیلم حقیقت به کارگردانی کورئیدا سال جاری هم جشنواره ونیز روایتی از خانواده های ناکام را برای فیلم افتتاحیه خود انتخاب نموده است. رشته ها شروعی سریع و غم انگیز دارد و خیلی زود بنیان خانواده از هم می پاشد، اما شخصیت زن اصلی تصمیم می گیرد به خاطر خود یا خانواده اش با این مسائل به سبک شخصی اش کنار بیاید. فیلم بارها در خطوط زمانی خود جابه جا می گردد و این می تواند گاهی گیج نماینده باشد. سبک نمایشی رشته ها گاهی مانع از تاثیرگذاری فیلم می گردد، اما در مجموع می تواند به شکل مطبوعی پیچیده و عمیق باشد. از نکات مثبت دیگر رشته ها می توان به این موضوع اشاره نمود که فیلم جدید لوکتی خیلی سعی ندارد ملودرام باشد. در مجموع رشته ها با تمام مسائلش به لطف بازی های خوب بازیگران و پرداخت مناسب به روابط آدم ها می تواند این مفهوم را منتقل کند که باهم ماندن و پایبندی به خانواده کار درستی است.

• اسکرین دیلی / لی مارشال

در این فیلم با فهرستی از بازیکنان سطح اول ایتالیا روبرو هستیم که توسط کارگردان تراز اولی راهنمایی شده اند. احساسات به خوبی تصویرگری می شوند، اما به طور کلی سخت است که بفهمیم فیلم از چه مفهومی حرف می زند. فیلم چند ایده بصری و شنیداری خوب در خود جای داده است. صحنه سرانجامی با اینکه سعی دارد طی یک غافلگیری سرانجام جالبی برای این ماراتن پیچیده رقم بزند، اما در آن شاهد تاثیرگذاری قابل توجه ای نیستیم.

جشنواره ونیز سال جاری تا 22 شهریورماه ادامه خواهد داشت. در این رویداد سینمایی مهم 3 فیلم ایرانی خورشید، جنایت بی دقت و دشت خاموش حضور دارند. طی روزهای آینده برای اطلاع از تمامی اتفاقات مهم جشنواره ونیز 2020 و مطالعه گزیده نقدها و حواشی فیلم های به نمایش در آمده در این رویداد با خبرنگاران مگ همراه باشید.