استئوسارکوم چیست و چه علائمی دارد؟

به گزارش تنها پیامک، استئوسارکوم Osteosarcoma نوعی سرطان استخوان است که از سلول های تشکیل دهنده استخوان آغاز می گردد. استئوسارکوم اغلب در استخوان های بلند - اغلب در پا ها، اما گاهی اوقات بازو ها - دیده می گردد، اما می تواند در هر استخوانی آغاز گردد و در موارد بسیار نادر، در بافت نرم خارج از استخوان رخ می دهد.

استئوسارکوم چیست و چه علائمی دارد؟

استئوسارکوم معمولا در نوجوانان و بزرگسالان جوان رخ می دهد، اما می تواند در بچه ها کوچکتر و بزرگسالان نیز رخ دهد.

درمان معمولاً شامل شیمی درمانی، جراحی و گاهی اوقات پرتودرمانی است. پزشکان گزینه های درمانی را بر اساس محل آغاز استئوسارکوم، میزان سرطان، نوع و درجه استئوسارکوم، و اینکه آیا سرطان به خارج از استخوان توسعه یافته است، انتخاب می نمایند.

نوآوری های درمانی برای استئوسارکوم منظره (پیش آگهی) این سرطان را در طول سال ها بهبود بخشیده است. پس از اتمام درمان، نظارت مادام العمر برای آنالیز اثرات دیررس احتمالی درمان های شدید توصیه می گردد.

علائم

علائم و نشانه های استئوسارکوم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • تورم در نزدیکی استخوان
  • درد استخوان یا مفصل
  • آسیب استخوان یا شکستگی استخوان بدون علت معین

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر فرزندتان علائم و نشانه های مداومی داشت که شما را نگران می نماید، با پزشک کودکتان وقت دیدار بگیرید. علائم استئوسارکوم مشابه بسیاری از بیماری های شایع تر مانند آسیب های ورزشی است، بنابراین پزشک ممکن است ابتدا آن علل را آنالیز کند.

علل

معین نیست چه چیزی باعث استئوسارکوم می گردد. پزشکان می دانند که این سرطان زمانی شکل می گیرد که در یکی از سلول هایی که مسئول ساختن استخوان تازه هستند، مسئله ای پیش بیاید.

استئوسارکوم زمانی آغاز می گردد که در سلول استخوانی سالم تغییراتی در DNA ایجاد می گردد. DNA سلول حاوی دستورالعمل هایی است که به سلول می گوید چه کاری انجام دهد. این تغییرات به سلول می گوید در زمانی که به آن احتیاجی نیست آغاز به ساختن استخوان تازه کند. نتیجه یک توده (تومور) از سلول های استخوانی ضعیف است که می تواند به بافت های سالم بدن حمله نموده و آن ها را از بین ببرد. سلول ها می توانند جدا شوند و در سراسر بدن پخش شوند (متاستاز).

عوامل خطر

این عوامل خطر ابتلا به استئوسارکوم را افزایش می دهند:

  • درمان قبلی با پرتودرمانی
  • سایر اختلالات استخوانی مانند بیماری پاژه استخوان و دیسپلازی فیبری
  • بعضی شرایط ارثی یا ژنتیکی، از جمله رتینوبلاستوما ارثی، سندرم بلوم، سندرم لی-فرامنی، سندرم روتموند-تامسون و سندرم ورنر

عوارض

عوارض استئوسارکوم و درمان آن عبارتند از:

  • سرطانی که توسعه می یابد (متاستاز می دهد). استئوسارکوم می تواند از جایی که آغاز شده به منطقه ها دیگر توسعه یابد و درمان و بهبودی را دشوارتر کند. استئوسارکوم که بیشتر توسعه می یابد به ریه ها و سایر استخوان ها توسعه می یابد.
  • سازگاری با قطع عضو جراحی که تومور را از بین می برد و اندام را نجات می دهد در صورت امکان استفاده می گردد. اما گاهی اوقات ضروری است بخشی از اندام آسیب دیده برداشته گردد تا تمام سرطان از بین برود. یادگیری استفاده از اندام مصنوعی (پروتز) احتیاجمند زمان، تمرین و صبر است. کارشناسان می توانند به شما در سازگاری یاری نمایند.
  • عوارض جانبی طولانی مدت درمان. شیمی درمانی تهاجمی مورد احتیاج برای کنترل استئوسارکوم می تواند عوارض جانبی قابل توجهی در کوتاه مدت و بلند مدت ایجاد کند. تیم مراقبت های بهداشتی شما می تواند به شما در مدیریت عوارض جانبی که در طول درمان رخ می دهد یاری کند و لیستی از عوارض جانبی را در اختیار شما قرار دهد که باید در سال های پس از درمان مراقب آن باشید.

تشخیص

برای تشخیص استئوسارکوم، پزشک ممکن است با یک معاینه فیزیکی برای درک بهتر علائم آغاز کند.

تست های تصویربرداری

آزمایش های تصویربرداری به پزشک یاری می نماید تا علائم استخوانی شما را آنالیز کند، سرطان را جستجو کند و علائم توسعه سرطان را جستجو کند.

تست های تصویربرداری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • اشعه ایکس
  • توموگرافی کامپیوتری (CT)
  • تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
  • توموگرافی گسیل پوزیترون (PET)
  • اسکن استخوان

برداشتن نمونه ای از سلول ها برای آزمایش (بیوپسی)

یک روش بیوپسی برای جمع آوری نمونه ای از سلول های مشکوک برای آزمایش آزمایشگاهی استفاده می گردد. آزمایش ها می توانند سرطانی بودن سلول ها را نشان دهند. آزمایش های آزمایشگاهی می توانند نوع سرطان و تهاجمی بودن آن (درجه) را معین نمایند.

انواع روش های بیوپسی مورد استفاده برای تشخیص استئوسارکوم عبارتند از:

  • بیوپسی سوزنی پزشک یک سوزن نازک را به وسیله پوست وارد می نماید و آن را به داخل تومور راهنمایی می نماید. سوزن برای برداشتن قطعات کوچک بافت از تومور استفاده می گردد.
  • بیوپسی جراحی پزشک یک برش به وسیله پوست ایجاد می نماید و کل تومور (بیوپسی اکسیزیونال) یا بخشی از تومور (بیوپسی برشی) را برمی دارد.

معین نوع بیوپسی مورد احتیاج و معینات نحوه انجام آن احتیاجمند برنامه ریزی دقیق به وسیله تیم پزشکی است. پزشکان باید بیوپسی را به گونه ای انجام دهند که در عمل جراحی آینده برای برداشتن سرطان تداخل نداشته باشد. به همین علت، قبل از بیوپسی، از پزشک خود بخواهید که به تیمی از متخصصان با تجربه گسترده در درمان استئوسارکوم ارجاع دهد.

درمان

درمان استئوسارکوم معمولاً شامل جراحی و شیمی درمانی است. پرتودرمانی ممکن است در شرایط خاصی یک گزینه باشد.

عمل جراحی

هدف از جراحی حذف تمام سلول های سرطانی است. اما برنامه ریزی این عمل بعلاوه در نظر می گیرد که چگونه بر توانایی شما در انجام زندگی روزمره تأثیر می گذارد. وسعت جراحی برای استئوسارکوم به عوامل مختلفی مانند میزان تومور و محل آن بستگی دارد.

عمل های مورد استفاده برای درمان استئوسارکوم عبارتند از:

  • جراحی فقط برای برداشتن سرطان (جراحی حفظ اندام). بیشتر عمل های استئوسارکوم را می توان به گونه ای انجام داد که تمام سرطان را از بین برده و اندام را حفظ کند تا عملکرد آن حفظ گردد. اینکه آیا این روش یک گزینه است تا حدی به وسعت سرطان و اینکه چه میزان عضله و بافت باید برداشته گردد بستگی دارد.

اگر بخشی از استخوان برداشته گردد، جراح استخوان را بازسازی می نماید. روش بازسازی به موقعیت خاص شما بستگی دارد، اما گزینه ها شامل پروتز های فلزی یا پیوند استخوان است.

  • جراحی برای برداشتن اندام آسیب دیده (آمپوتاسیون). با پیشرفت در جراحی حفظ اندام، احتیاج به قطع عضو - برداشتن یک اندام یا بخشی از یک اندام - در طول سال ها بسیار کاهش یافته است. اگر قطع عضو ضروری باشد، پیشرفت در مفاصل پروتز می تواند به طور قابل توجهی نتایج و عملکرد را بهبود بخشد.
  • جراحی برای برداشتن قسمت پایینی ساق پا (روتشن پلاستی). در این جراحی که گاهی برای بچه های که هنوز در حال رشد هستند استفاده می گردد، جراح سرطان و ناحیه اطراف آن از جمله مفصل زانو را برمی دارد. سپس پا و مچ پا چرخانده می شوند و مچ پا به عنوان یک زانو عمل می نماید. از پروتز برای ساق پا و پا استفاده می گردد. نتایج معمولاً فرد را قادر می سازد تا در فعالیت های بدنی، ورزش و زندگی روزمره بسیار خوب عمل کند.

شیمی درمانی

درشیمی درمانی دارو هایی استفاده می گردد که سلول های سرطانی را از بین می برد. درمان شیمی درمانی معمولاً دو یا چند دارو را ترکیب می نماید که می تواند به صورت انفوزیون در ورید (IV)، به شکل قرص یا به وسیله هر دو روش تجویز گردد.

برای استئوسارکوم، شیمی درمانی اغلب قبل از جراحی توصیه می گردد (درمان نئوادجوانت). پزشکان نحوه واکنش سلول های سرطانی به شیمی درمانی را برای برنامه ریزی درمان های بیشتر نظارت می نمایند.

اگر استئوسارکوم در پاسخ به شیمی درمانی کوچک گردد، ممکن است جراحی حفظ اندام را ممکن کند.

اگر استئوسارکوم به درمان پاسخ ندهد، ممکن است نشان دهنده بسیار تهاجمی بودن سرطان باشد. پزشکان ممکن است ترکیب متفاوتی از دارو های شیمی درمانی را توصیه نمایند یا عمل تهاجمی تری را برای اطمینان از حذف تمام سرطان پیشنهاد نمایند.

شیمی درمانی بعلاوه می تواند پس از جراحی برای از بین بردن سلول های سرطانی به جامانده استفاده گردد.

اگر استئوسارکوم پس از جراحی عود کند یا به سایر نقاط بدن توسعه یابد، ممکن است شیمی درمانی برای کاهش رشد بیماری توصیه گردد.

پرتو درمانی

پرتودرمانی از پرتو های پرانرژی مانند اشعه ایکس و پروتون برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می نماید. پرتودرمانی ممکن است در شرایط خاصی یک گزینه باشد، مانند زمانی که جراحی امکان پذیر نیست یا اگر جراحان نتوانند تمام سرطان را در طول یک عمل بردارید.

در طول پرتودرمانی، پرتو های انرژی از دستگاهی که در اطراف شما حرکت می نماید، به شما منتقل می گردد. پرتو ها با دقت به ناحیه استئوسارکوم راهنمایی می شوند تا خطر آسیب به سلول های سالم اطراف را کاهش دهند.

منبع: یک پزشک
انتشار: 7 اردیبهشت 1401 بروزرسانی: 7 اردیبهشت 1401 گردآورنده: 0nlysms.ir شناسه مطلب: 2052

به "استئوسارکوم چیست و چه علائمی دارد؟" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "استئوسارکوم چیست و چه علائمی دارد؟"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید