با همین روحیه کمدی ناظم مدرسه شدم! - تنها پیامک

ایزدی متولد گز برخوار استان اصفهان است و در کودکی همراه خانواده به شهر اصفهان رفته و ساکن آنجا شده است. جرقه های بازیگری وی در دوران سربازی با تجربه در یک کار حاشیه ای زده شد اما شغل اصلی اش ارتباطی با آثار طنز ندارد و ناظم یک مدرسه است. آخرین کار قدرت الله ایزدی تئاتر طلای رشید بوده است. او این روزها به دلیل بیماری تنفسی همسر خود در کیش زندگی می نماید.

شما چطور وارد بازیگری شدید و نخستین تجربه تان در حوزه بازیگری طنز کی بوده است؟

سال59 بود و من یک موتور گازی داشتم یک روز که به سمت دروازه شیراز در حال تردد بودم، دیدم در محلی شلوغ است و مردم معرکه گرفته اند، نزدیک شدم دیدم فیلمبرداری است و یک سری آدم تو صف ایستاده اند برای تلفن کردن و یک نفری هم داخل باجه تلفن است. فیلمبردار تست می گرفت و از چند نفر از مردم خواست یک تکه را به نشانه اعتراض به فردی که داخل باجه است بازی نمایند. من هم داوطلب شدم داخل صف باشم. چند نفر تست دادند و نتواستند و در نهایت کارگردان آن برنامه که شهر و شهریار و به کارگردانی شهریار کرمی پدر نیما کرمی بود عصبانی شد و گفت نیازی نیست صحبت کنید فقط چند نفر به شیشه دکه بزنید و رد شوید.

من که داخل صف بودم یک دفعه بدون هماهنگی کارگردان در حالی که کلاه شاپوی نفر جلویی هم سر خودم گذاشته بودم از ته صف زدم جلو و رفتم زدم به شیشه و یک تیپ داش مشتی به خود گرفتم و دیالوگی را گفتم و فرد داخل کیوسک را به بیرون کشیدم و دستش را به نشانه اعتراض و معطلی گرفتم؛ همان موقع مردم آغاز به خنده کردند اما بازیگر داخل باجه از رفتار من ناراحت شد و به حالت عصبانی به کارگردان اشاره و از صحنه قهر کرد اما کارگردان من را تشویق و خواست مجدد همان حرکات را به نوعی دیگر تکرار کنم و سپس خواست در یک کار دیگر ایفای نقش کنم. حتی پیشنهاد داد فردای آن روز به سیمای اصفهان بروم تا به من را به آقای ناصر فرهمند از هنرمندان بنام اصفهان معرفی کند و همین سرآغاز فعالیت هنری من شد.

کار طنز در سال های اخیر چه تفاوتی نموده؟

هر چه سن بالاتر برود و فراموشی و فشار زندگی بیشتر باشد کار خنداندن هم سخت تر می گردد. مردم ما بسیار به سختی می خندند و به یاد دارم اوایل کارم خنداندن مردم به سختی الان نبود.

مثلا ما در آخرین کار صحنه ای خود به نام طلای رشید خیلی بازخورد خوب و مثبتی از مردم و حتی جانبازان و بیماران سرطانی داشتیم که می آمدند و تشکر می کردند که بعد از مدت ها یک شب را از ته دل خندیده اند. همین نفس به نفس شدن مردم با من در تئاتر به من انرژی می دهد.

اوج فعالیت شما دهه70 است، چطور فعالیت هنری خود را با فعالیت در آموزش و پرورش هماهنگ می کردید در حالی که سال ها ناظم بودید؟

اوایل زیاد کسی در جریان نبود ولی بعد همه متوجه این قضیه شدند و حتی رئیس آموزش و پرورش ناحیه4 وقت، پیشنهاد کار یک تئاتر برای 22بهمن را داد که من متنی به نام ثبت نام را نوشتم و بعد با گروهی که محمدرضا نریمانی و غفور نصوحی همبازی بودند، آن را اجرا کردیم.

گویا شما اوایل کار هم به دانش آموزان بابت نقش رشید، می گفتید برادر دوقلوی من است. صحت دارد؟

بله، البته برای وقتی معلم دانش آموزان مقطع اول دبستان در مدرسه ترقی خیابان جی بودم. بچه های مقطع بالاتر همه می دانستند و باور نمی کردند و حتی می گفتند یک روز این برادر خود را همراه بیاور

تا او را ببینیم.

آیا شغل دیگری دارید؟ در مقطعی شایع شده بود که شما پیتزا رشید را دارید؟

خیر؛ فعلا هم در دوران کرونا برنامه ای روی صحنه ندارم، امیدوارم این کرونا هر چه زودتر برود تا بتوانم مجدد با تئاتر مردم را بخندانم.

در خصوص پیتزا رشید هم بله. در مقطعی من پیشنهاد یک پیتزا فروشی را به تیم کاری خود دادم که قبول نکردند و بعد از سوی بعضی در بانک صادرات پیشنهاد شراکت پیتزافروشی شد که در نهایت راه اندازی کردیم اما بیش از دوسال دوام نداشت و در نهایت پیتزا رشید تعطیل شد.

این روحیه طنز و کمدی از کی در شما شکل گرفت ؟

از ابتدای بچگی من این روحیه را داشتم و بعدها که مدرسه می رفتم و با پنج ریال پول تو جیبی خودم که برای رفت وآمد مدرسه بود سینما می رفتم و در خانه هم همان حرکات بازیگران را تکرار و تحلیل می کردم. حتی در شغل معلمی آموزش و پرورش هم در مقطع دبستان دقیقا همین روحیه کمدی و اجرایی همراه با درس را داشتم و بارها مورد تشویق نهاده شدم و ناظم شدم.

از چه زمانی به عنوان چهره ملی کمدی در ایران مشهور شدید؟

من از تناتر در صحنه ها و کارگاه رشید بیشتر معروف شدم. البته سریالی به اسم گردو بود که سال75 از تلویزیون سراسری پخش شد که بسیار مورد توجه نهاده شد و آخرین کارهای کمدی من شمعدونی به کارگردانی سروش صحت در سال1394 و رشید حرفه ای به کارگردانی مجید کاشی فروشان در اصفهان1393 را داشتم.

رابطه شما با فضای مجازی چگونه است؟

این روزها که در کرونا هستیم کار تبلیغاتی انجام می دهم اما با واکنش زیاد خوبی روبرو نشدم، در حالی که بازیگران تهران نشین هم کار تبلیغاتی می نمایند. ان شاء ا... کرونا تمام گردد و مجدد به صحنه تئاتر بر گردم.

چرا رشید؟ کی این اسم را برای شما انتخاب کرد؟

یک تئاتری سال1365 بازی کردم به نام خواستگاری که محمد نریمانی نقش اوستای من را در این تئاتر داشت. پیشنهاد نام رشید از خودم بود و خواستم هنگام ورود به صحنه نام من را رشید خطاب کند تا مردم فکر نمایند یک مرد بلند قامتی می آید و بعدا با من روبه رو شوند. همین کار گرفت و من از آن موقع به آقا رشید معروف شدم. حتی درتئاتر رویای ژاپن من نقش شخصی به اسم ناصر را بازی می کردم ولی اصرار بر این بود که رشید نباشم، اما در صحنه ای که پرواز هواپیما بود و من از ته سالن نمایش روی صحنه می آمدم، مردم همان رشید را صدا کردند. رشید از من جدا نیست.

منبع: روزنامه خبرنگاران