دیسک باستانی از رازی بزرگ پرده برداشت

به گزارش تنها پیامک، یک اثر باستانی مرموز ممکن است به افشای مکان ستاره ای که هزاران سال پیش به عنوان یک ابرنواختر منفجر شده بود و دیگر قابل مشاهده نیست، یاری کند.

غزال زیاری: طبق مطالعه منتشره در مجله Astronomische Nachrichten یک اثر باستانی در ایتالیا کشف شده که در حقیقت یک دیسک سنگی دارای حکاکی است و همین دیسک ممکن است رازگشای یک راز قدیمی باشد. محققان بر این باورند که این حکاکی ها در واقع نقشه آسمان شب است.

در جریان این مطالعه، محققان چندین حکاکی اجرا شده روی این دیسک را شناسایی کردند که طبق گفته آنها دقیقا با مکان گروه هایی از ستاره های قابل رویت در آسمان شب مطابقت دارد. بدین ترتیب این سنگ آئین اگر قدیمی ترین نقشه از آسمان نباشد، بی تردید یکی از قدیمی ترین نقشه های آسمانی است که تا به امروز کشف شده و در هر حال به تحقیقات بیشتری برای درک ماهیت این دیسک احتیاج است.

جومونگ و سوسانو به روایت هوش مصنوعی

این سنگ که تقریبا به مقدار تایر اتومبیل است، در محل قلعه باستانی تپه ای در روپین پیکولو در شمال شرقی ایتالیا پیدا شده است. این سبک از سکونت گاه های تاریخی معمولا دارای دیوارهای سنگی عظیمی هستند که به منظور محافظت از قلعه ها ساخته می شوند. این بنا در حال حاضر با نام کاستلیری مشهور است.

حکاکی ها از چه حکایت دارند؟

به گفته کارشناسان، قلعه کاستیلری در روپین پیکولو، در بین سال های 1800 تا 1650 قبل از میلاد مسیح تا 400 قبل از میلاد مسیح به عنوان یک قلعه مستحکم مورد استفاده قرار می گرفته ولی معین نیست که این سنگ چقدر قدمت دارد و به احتمال زیاد به بخشی از این دوره تاریخی برمی گردد و حداقل 2400 ساله است.

طبق گفته کارشناسان این دیسک سنگی، دارای علائمی است که معینا به وسیله دست انسان ایجاد شده و چنین علائمی به شکل تصادفی ایجاد نمی شوند. این نشانه ها به شکلی نامنظم در سطح دیسک گسترده شده اند ولی همه آنها جهت گیری مشترکی دارند که حکایت از آن دارد که آنها به وسیله یک فرد و با استفاده از نوعی قلم درز ابتدایی حکاکی شده اند.

در کل، محققان 29 علامت را برروی این سنگ مشاهده کردند که 24 تا از آنها در یک وجه سنگ قرار دارند و 5 تای دیگر در سوی دیگر سنگ. جالب اینجاست که دانشمندان با بهره گیری از یک نرم افزار، این علائم را به شکل نقشه ای ترسیم نموده و بر پایه نحوه ظاهر شدن ستاره ها در آسمان در طول دوره ای که قلعه روپین پیکولو مورد استفاده قرار می گرفته، به گروه های خاصی از ستارگان در صور فلکی عقرب، شکارچی و کاسیوپیا و بعلاوه خوشه پروین رسیدند.

محققان به این نتیجه رسیدند که با توجه به دقتی که با توزیع ستاره های مذکور مطابقت دارد، بسیار بعید است که این نشانه ها به صورت تصادفی برروی این سنگ ترسیم شده باشند.

علامتی که قابل شناسایی نیست

جالب اینجاست که یکی از این علائم که در بخش شمالی صورت فلکی شکارچی برروی این سنگ حکاکی شده، ابهامات گسترده ای را به همراه داشته؛ چرا که دانشمندان نتوانستند آن را در آسمان شب فعلی شناسایی نمایند.

این علامت غیرقابل شناسایی، شبیه دیگر علائم است و طبیعتا با هدفی خاصی و به صورت عمدی ترسیم شده است. محققان برای شرح بیشتر در این رابطه، به این نکته اشاره کردند که این علامت ممکن است نشان دهنده ستاره ای در صورت فلکی شکارچی باشد که در زمان حکاکی برروی این سنگ، در فضا وجود داشته، اما بعدها تبدیل به یک ابرنواختر شده (انفجارهای فاجعه باری که در هنگام مرگ ستاره های بزرگ رخ می دهد) و یا شاید هم علامتی از یک ابرنواختر شکست خورده باشد.

منظور از ابرنواختر شکست خورده این است که یک ستاره به شکلی ناگهانی، مانند مراحل ابتدایی یک ابرنواختر درخشان می گردد؛ اما اوضاع طبق روند معمول پیش نمی رود. تصور می گردد که سیاهچاله ها، بازمانده های ابرنواخترهای شکست خورده باشند.

در صورتی که علامت روی این سنگ، یک ابرنواختر شکست خورده باشد، سیاهچاله به جای مانده از آن در حال حاضر قابل مشاهده نخواهد بود؛ اما می توان با استفاده از مشاهدات نجومی مدرن آن را شناسایی کرد.

نویسندگان این مطالعه نوشتند: ابرنواخترهای شکست خورده واقعا جالب هستند؛ چرا که یکی از تکنیک های جستجوی آنها، دقیقا جستجو در پی ستاره های گمشده در آسمان فعلی با بهره گیری از تصاویر قدیمی است. این امکان، راه را برای تائید تفسیرهای پیشنهادی فراهم می نماید.

محققان حالا در پی انجام مطالعات بیشتر برای ارزیابی تفسیر پیشنهادی هستند تا بتوانند معنا و مفهوم علائم روی این سنگ را معین کند. نویسندگان این مقاله گفته اند: ما این تفسیر را به چشم یک پیشنهاد در نظر می گیریم و از افرادی که مشغول انجام مطالعات و جستجو درباره تمدن کاستیلری هستند، می خواهیم تا از تفسیرهای خیالی اجتناب نمایند. کشف بقایای یک ابرنواختر شکست خورده در موقعیت علامت ناشناخته در شمال ستاره ابطالجوزا (آلفای شکارچی) برروی دیسک سنگی، تحقیقات و آنالیز ما را ثابت خواهد نمود.

یکی از قدیمی ترین تصاویر از آسمان

گرچه زمان دقیق ایجاد این دیسک سنگی هنوز معین نیست ولی از آنجا که دست کم 2400 سال قدمت دارد، این سنگ ممکن است یکی از قدیمی ترین نقشه های آسمانی که تا به امروز کشف شده است، باشد.

قدیمی ترین زمان احتمالی حکاکی این سنگ به سال 1800 قبل از میلاد مسیح برمی گردد ولی حتی اگر آخرین تاریخ انجام این حکاکی را در نظر بگیریم هم قدمت آن به 400 سال قبل از میلاد برمی گردد و نمایش آسمان برروی این سنگ در مقایسه با یافته های مشابه دیگر، بسیار قدیمی است.

قدیمی ترین تصویر شناخته شده از آسمان، احتمالا دیسک نبرا است. یک شی باستانی برنزی که در آلمان یافت شده و قدمت آن به حدود سال 1600 قبل از میلاد مسیح برمی گردد. این دیسک ویژگی هایی دارد که به عنوان اجرام نجومی تفسیر شده اند. اما بعضی از محققان بر این باورند که این دیسک بیشتر یک نمایش نمادین است تا یک نقشه دقیق نجومی. نقشه های دقیق از آسمان اولین بار در قرن اول قبل از میلاد مسیح و حداقل چند قرن پس از زمان تقریبی ایجاد دیسک روپین پیکولو ارائه شده اند.

از سوی دیگر اطلاعات کمی درباره جمعیتی که در آن دوره در منطقه روپین پیکولو زندگی می کردند وجود دارد؛ ولی محققان معتقدند که این دیسک ممکن است به ردیابی تغییر فصل به این افراد یاری می نموده و آنها از آن برای معین زمان مناسب برای انجام فعالیت های کشاورزی بهره می بردند.

بیشتر بخوانید :